Cruise met Seabourn Encore vanuit Yokohama – 25 nachten

“Tot het midden van de 19e eeuw was Japan geïsoleerd, afgesloten van de rest van de wereld. Yokohama was niet meer dan een vissersdorp. Maar in 1853 eiste de Amerikaanse marineofficier Matthew Perry dar het land openging voor buitenlandse handel, en Yokohama werd voor altijd veranderd. De stad ontpopte zich al snel tot een internationaal handelscentrum, en terwijl hij vandaag de dag vaak wordt overschaduwd door Tokio, blijft hij een van Japan’s levendigste, internationale bestemmingen. In Yokohama vindt u diverse microbrouwerijen en restaurants met een internationale kaart. De stad is echt anders dan vele andere Japanse steden.

Vanuit Yokohama bent u snel in het rustige Kamakura, waar de op twee na grote bronzen Boeddha van Japan staat en waar zich het belangrijke Shinto-heiligdom Tsurugaoka Hachimangu bevindt. Ga naar het nationaal park Hakone op een onbewolkte dag en u zult beloond worden met prachtig uitzicht op de majestueuze berg Fuji.”

“Miyako is een Noord-Japanse stad die is gelegen in de regio Iwate Prefecture, de regio Tohoku. De stad is te vinden in de centrale regio van de prefectuur Iwate. Op deze locatie wordt het in het oosten begrensd door de Stille Oceaan, waar de monding van de Hei-rivier de Miyako-baai voedt. Sommige delen van de kust van de stad vallen onder de jurisdictie van het Sanriku Fukko National Park. De stad heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Jomon-periode toen het deel uitmaakte van de oude Mutsu-provincie. Het werd aanvankelijk bewoond door de Emishi-mensen voordat het onder de controle kwam van de Yamato-dynastie in de Heian-periode. *Natuur- en natuurliefhebbers mogen de kans niet missen om het Sanriku Fukko National Park te bezoeken, dat zich over een behoorlijk stuk van de Japanse kustlijn uitstrekt. Het park is in 2013 aangelegd in het midden van de Tohoku-aardbeving in 2011 en de nasleep van de tsunami. *Bezoekers mogen ook de kans niet missen om het prachtige Jodogahama-strand te bezoeken, dat niet ver van het stadscentrum ligt en wordt beschouwd als een beroemde toeristische trekpleister. *De stad herbergt een zeer levendige visserij-industrie die zijn vis haalt uit de kust van Sanriku. Bezoekers moeten een bezoek brengen aan de Miyako-vismarkt om een ​​glimp op te vangen van hoe de lokale vismarkten in de regio werken. *Bezoekers moeten een kleine boottocht maken door de Hachinoheana, die ook bekend staat als de Blauwe Grot. De tour kan alleen worden gedaan als het water kalm is.”

“Als Japan ooit een ‘wilde westen‘ had, dan was het Hokkaido. Helaas zijn alle klassieke filmscènes van samurai die elkaar te lijf gaan met zwaarden nooit zover noordelijk gekomen, maar het beeld van het Westen – open ruimtes vlaktes, plaatsen om te verdwijnen, een echte landhorizon (dat geen enkel ander eiland in Japan heeft) – leeft voort. Het verafgelegen Hokkaido is zo legendarisch dat het voorkomt in een van Japans belangrijkste historische verhalen: Nadat hij een veldslag in 1189 had verloren, ontsnapte de held Minamoto Yoshitsune aan gevangenneming en onthoofding door naar Hokkaido te gaan (omdat niemand er voor voelde om hem zo ver te achtervolgen). Er is een versie van het verhaal waarin hij terugkeerde vanuit Hokkaido naar het vasteland en, als men de karakters van zijn naam anders leest, Gin Ke Ka werd – Genghis Khan. Hokkaido is de enige plek op de grote eilanden van Japan waar een niet-Japanse cultuur redelijk intact overleeft als een identiteit, zo niet manier van leven. De Ainu waren hier het eerste, en zijn vrij gemakkelijk te herkennen; ze hebben een blekere huid en meer haar dan ethnische Japanners. Hoekstenen van de Ainu-cultuur zijn nog steeds: ceremonies waarbij een beer geofferd wordt (niet vaak; beren zijn zeldzaam, ondanks dat er hier nog wel een paar rondlopen omdat dit het wilde westen is), de mooie ‘attush‘ gewaden en een afkeer van rauwe vis. En ze gaan nergens heen. In 1997 erkende de Japanse regering eindelijk het recht van de Ainu‘s op hun eigen cultuur. In Hakodate, de hoofdstad van dit noordelijke eiland, krijgt u een voorproefje van die unieke cultuur.”

“Verwacht geen blauwe luchten en stralende zon in Kushiro. Deze plaats met ongeveer 200.000 inwoners in zuidoost Hokkaido staat bekend om aantrekkelijke mist die de havensfeer versterkt. Maar de natuurlijke en culturele attracties die in de buurt wachten, zijn schitterend onder alle weersomstandigheden. Japans grootste onderontwikkelde moerasgebied, Kushiro Shitsugen National Park, heeft een oppervlakte van ongeveer 270 vierkante kilometer (104 vierkante mijl) en ligt ten noorden van de stad. Dit is de plek om de gerespecteerde Chinese kraanvogel (Grus japonensis) met rode plek op de kop te zien. In het park kunt u onder andere kanotochten maken door de moerassen of de toegankelijke promenades bij het bezoekerscentrum bezoeken. In het Kushiro-gebied is een ander natuurwonder verder naar het noorden in Akan National Park te vinden, waar vulkanen en ongerepte kratermeren te bewonderen zijn en u een duik kunt nemen in een van onsen, of natuurlijke warmwaterbronnen, van de regio. Hokkaido‘s mooiste meer, Mashu, dat het helderste meer ter wereld zou moeten zijn, zal u met schoonheid overweldigen. Er zijn zwavel-spuwende vulkanen hier die u kunt bezoeken. Bezoek de Washo-markt voor verse sushi en sashimi, of de visserswerf voor wat souvenirs wanneer u terug Kushiro bent.”

“Kodiak draait helemaal om beren. Deze unieke ondersoort, genoemd naar de Kodiak-archipel, waar ze worden gevonden, is gedurende ongeveer 12.000 jaar geïsoleerd geëvolueerd en kan een hoogte van 3 meter of 10 voet bereiken wanneer ze op hun achterpoten staan. Een van ‘s werelds grootste carnivoren, de beren hebben een dieet dat veel verder gaat dan vlees (ze kunnen tot acht maanden slapen en dan hongerig wakker worden om voornamelijk te genieten van gras, planten, bessen en vis). Er wonen ongeveer 3.500 op dit kleine eiland, wat betekent dat je van mei tot oktober een grote kans hebt om er een te zien, zo niet veel! Heesters en struiken bedekken hier de glooiende heuvels, waardoor Kodiak zijn bijnaam Emerald Isle heeft gekregen. Het was ooit een belangrijk inheems jachtgebied voor de Alutiit, maar hun bevolking kelderde nadat Russische handelaren en pelsjagers het gebied eind 18e eeuw hadden gevestigd. Kodiak, gekocht door de Verenigde Staten in 1867, groeide uit tot een commercieel visserscentrum. Tegenwoordig trekken zowel het eiland als de hardwerkende stad met dezelfde naam vissers, jagers, avontuurlijke reizigers en natuurfotografen aan. Hoogtepunten zijn onder meer het Baranov-museum, de Russisch-orthodoxe kerk van de Heilige Wederopstanding en het Kodiak National Wildlife Refuge.”

“Alaska‘s “Eerste stad” Ketchikan wordt zo genoemd omdat het de eerste grote plaats is waar mensen aan land gaan wanneer ze tijdens een cruise door de pittoreske fjorden van de Inside Passage varen, waar de stad zich vlak langs de oevers van de Tongass Narrows bevindt, geflankeerd door groene bossen die worden gevoed door overvloedige regen. Ketchikan is al lange tijd een belangrijk centrum van de zalmvisserij en -verpakkingsindustrie. Bezoekers kunnen hun geluk beproeven met een excursie sportvissen of gewoon de verse visgerechten gaan proeven in de plaatselijke restaurants. De stad is ook een van de beste plekken langs de Inside Passage om de rijke culturele bezienswaardigheden van inheemse stammen uit Alaska zoals de Tlingit, Haida en Tsimshian te gaan bekijken. U kunt totempalen met ingewikkeld houtsnijwerk bekijken in het Totem Heritage Center en Totem Bight State Park, terwijl de bezienswaardigheden van Saxman Village net buiten Ketchikan de kans bieden om Tlingit-cultuur in actie te zien, met beeldhouwers die hun vaardigheden tonen en een dansshow in de clanhuis. En ga vroeg genoeg op pad om ook de bezienswaardigheden in de stad zelf te zien, waaronder de historische Creek Street, een promenade boven de Ketchikan Creek waar u souvenirs, gerookte zalm en lokale kunst kunt kopen en toeristische attracties uit het goudkoortstijdperk kunt bezoeken, zoals het Dolly‘s House Museum.”

“Vancouver was ooit een handelspost en een vrijbuitersplaats, ontstaan rondom een houtzagerij. Het moderne Vancouver in Canada is nu allesbehalve een ruig oord. Het is een bruisende havenstad, een uitvalsbasis voor buitenmensen die graag actieve uitstapjes willen maken in Vancouver, een multiculturele metropolis én het Hollywood van het noorden. Vancouver ligt tussen de bergen en de zee in en biedt bezoekers een combinatie van stedelijke elegantie en een ontspannen sfeer in een stad met glazen wolkenkrabbers, moderne bezienswaardigheden en veel groen. Haar culinaire scene en cocktail-wereld is in opkomst en de voortreffelijke restaurants—en bruisende café‘s hebben een kenmerkende lokale stempel. Als u op zoek bent naar muziek, theater en kunst in Vancouver, vindt u die in de vele florerende musea, galerieën en evenementlocaties. Buiten de bezienswaardigheden in de binnenstad van Vancouver, kunt u de kleurrijke voorsteden, ongerepte eilanden en de uitgestrekte, ruige wildernis verkenningen en er sightseeing tours maken.”

“Alaska‘s “Eerste stad” Ketchikan wordt zo genoemd omdat het de eerste grote plaats is waar mensen aan land gaan wanneer ze tijdens een cruise door de pittoreske fjorden van de Inside Passage varen, waar de stad zich vlak langs de oevers van de Tongass Narrows bevindt, geflankeerd door groene bossen die worden gevoed door overvloedige regen. Ketchikan is al lange tijd een belangrijk centrum van de zalmvisserij en -verpakkingsindustrie. Bezoekers kunnen hun geluk beproeven met een excursie sportvissen of gewoon de verse visgerechten gaan proeven in de plaatselijke restaurants. De stad is ook een van de beste plekken langs de Inside Passage om de rijke culturele bezienswaardigheden van inheemse stammen uit Alaska zoals de Tlingit, Haida en Tsimshian te gaan bekijken. U kunt totempalen met ingewikkeld houtsnijwerk bekijken in het Totem Heritage Center en Totem Bight State Park, terwijl de bezienswaardigheden van Saxman Village net buiten Ketchikan de kans bieden om Tlingit-cultuur in actie te zien, met beeldhouwers die hun vaardigheden tonen en een dansshow in de clanhuis. En ga vroeg genoeg op pad om ook de bezienswaardigheden in de stad zelf te zien, waaronder de historische Creek Street, een promenade boven de Ketchikan Creek waar u souvenirs, gerookte zalm en lokale kunst kunt kopen en toeristische attracties uit het goudkoortstijdperk kunt bezoeken, zoals het Dolly‘s House Museum.”

“De havens van Alaska inspireren visioenen van afgelegen buitenposten in de wildernis, legendarische goudzoekerssteden en inheemse dorpen, allemaal tussen weelderige bossen en ijskoude door gletsjers geflankeerde wateren. En terwijl u deze dingen zeker tegenkomt in en rond Sitka, zult u getuige zijn van een uniek stukje geschiedenis van Alaska dat nergens anders te vinden is. Rusland heerste over Alaska van midden 1700 tot de Verenigde Staten het kochten in 1867, en Sitka werd gesticht als de hoofdstad van Russisch Amerika onder de naam Novoarkhangelsk (Nieuwe Aartsengel). Als u vandaag de dag naar Sitka vaart, zult u overblijfselen van de invloed van Rusland zien, waaronder de onmiskenbare uivormige koepel van de Sint Michaels-kathedraal en het Russische Bisschopshuis, beide nationale historische monumenten. Stop bij het bezoekerscentrum van het Nationaal historisch park van Sitka om de interessante collecties van de Russische en inheemse kunstvoorwerpen te bekijken, en vervolgens deel te nemen aan een rondleiding met een ranger over het slagveld, waar Rusland de inheemse Tlingit versloeg. Sitka beschikt ook over een overvloed aan episch natuurlijk landschap en wilde dieren. Maak een wandeling omhoog naar Castle Hill om te genieten van een ideaal uitzicht over het water richting de slapende vulkaan Mount Edgecumbe, en maak uitstapjes naar het nabijgelegen Fortress of the Bear en het Alaska Raptor Center voor ontmoetingen van dichtbij met enkele van Alaska’s meest boeiende wezens.”

“Bevroren steile rotsen lopen uit in mossige bossen en een 457 meter diep (1.500 voet diep) fjord van dit Werelderfgoed. Dit is tevens een van de grootste biosfeer reservaten ter wereld. Gesteente, ijs en water blijven op elkaar botsen en vormen een spectaculair landschap dat het kroonjuweel is van de natuurlijke wonderen van zuidoost Alaska. De eerste Europese ontdekkingsreiziger in dit gebied zag niets van al dit fraais, maar met een goede reden. Toen kapitein George Vancouver hier in 1794 heen vaarde, bestond het gebied voornamelijk uit een enorm schild van ijs, meer dan 1.200 meter (3.937 voet) dik. In een van de snelste afnames ooit vastgelegd, slonken de gletsjers 105 kilometers (65 mijl) rond 1916. Het door de gletsjer geplette landschap herstelt zich nog steeds en stijgt 30millimeter (1.18 duim) per jaar. U kunt deze wedergeboorte met eigen ogen zien: Een regenwoud met verschillende soorten sparren en dennenbomen ontspruit aan de monding van Glacier Bay. Verder naar het noorden vertoont het recent blootgelegde landschap scherpere rotswanden en minder vegetatie. Het is echter voldoende voor de terugkeer van wilde dieren, van adelaars tot beren, elanden en bultruggen. Het nationaal park is het hele jaar geopend, maar de meeste bezoekers geven de voorkeur aan de warmere periode van eind mei tot begin september. Zelfs in de zomer moet u voorbereid zijn op elk weertype, —vooral regen! Neem een muts, wol of fleece kledinglagen, een warme jas en waterproof uitrusting mee als u het landschap vanaf het open dek van uw schip wilt bewonderen.”

De Inian Islands, gelegen op het meest noordelijke punt waar de Golf van Alaska de Inside Passage van Zuidoost-Alaska binnendringt, zijn de belangrijkste voedselbron voor een groot aantal zeedieren, waaronder zeeleeuwen, bultruggen en zeeotters. Dit is Alaska in zijn meest ongerepte en wilde vorm.

“In vroegere tijden, toen een vrieskist nog uit een stuk ijs bestond, hadden vissers in Alaska twee problemen. De eerste was het vinden van vis, hoewel dat niet al te moeilijk was, de oceaan zat tjokvol, maar het tweede probleem was lastiger. De overheid bepaalde hoelang je de gevangen vis op de boot mocht bewaren en dat was niet al te lang. Conservenfabrieken waren het antwoord. Een conservenfabriek bezitten was een licentie hebben om geld te drukken. Echt. Toen activiteiten zich verspreidden over Zuidoost-Alaska, had elke conservenfabriek een eigen munteenheid. Als ware bedrijfssteden hadden conservenfabrieken hun eigen personeel, hun eigen wetten. Een grote conservenfabriek had een paar honderd arbeiders nodig, voor alles van boekhouden tot het maken van miljoenen blikken die nodig waren voor het verschepen van al die vis en het schoonmaken en prepareren van vis aan wat de ‘slime row‘ werd genoemd. Conservenfabrieken hadden meestal een prachtige locatie. Een plek die van veraf te zien was en waar je je boot naartoe kon sturen. Maar conservenfabrieken overleefden de komst van koeling niet. De meesten werden teruggenomen door het bos of gewoon rottend achtergelaten. Met één uitzondering: Icy Strait Point, prachtig gerestaureerd. Net tegenover Glacier Bay heeft Icy Strait Point een strekking van een paar honderd meter langs het strand; met de helderrode oude houten gebouwen in het eindeloze groen van de Tongass, waarin nu een museum en conservendemo te vinden zijn. Interessanter is echter de gekte van de schaal. Icy Strait Point biedt een kijkje in de geschiedenis waar u kunt ontdekken waar Alaska’s geld vandaan kwam, allemaal in een spookstad van miljoenen vissen.”

“Er is een reden dat Haines bekendstaat als avonturenhoofdstad van Alaska. Hoewel veel steden in Alaska anders aanvoelen dan die in de zuidelijkere staten, is Haines ongebruikelijker dan de meeste vanwege de unieke rustieke sfeer. Het is bijna alsof de tijd is gestopt en winkelketens, en zelfs verkeerslichten deze stad met 1300 inwoners, die ooit bovenaan de lijst van het tijdschrift’Outside’van de “”Beste plaatsen om te leven en te spelen”” stond, niet geïnfiltreerd hebben.” Eind jaren 1890, toen Jack Dalton een Indiaans spoor omzette in een tolweg ($ 10 voor vier paarden met een onbelaste slee of wagon), kwam de stad op als een halte voor goudzoekers op weg naar de Yukon voor de Klondike Gold Rush. Decennia later werd het een houthakkersplaats en nog weer later, in de jaren 1970, begon het zich te richten op toerisme. Tegenwoordig is Haines bekend als een toevluchtsoord voor kunstenaars, natuurliefhebbers en wordt het door veel minder cruiseschepen bezocht dan andere kustplaatsen in Alaska. Haines is een geweldige plek voor raften en trektochten maken; vissen naar zalm, heilbot of forel in de Chilkat River; of kajakken op Chilkoot Lake – om het maar niet te hebben over het skiën met een helikopter in de winter. Aan het einde van de herfst en het begin van de winter migreren duizenden zeearenden door dit gebied om zich te voeden met zalm, een gebeurtenis die gevierd wordt met het Alaska Bald Eagle Festival in november. De herinnering aan goudzoekersdagen blijft hangen met gelegenheid om zelf goud te zoeken, terwijl de Indiaanse kunstgalerie, met zijn totempaalsnijwerkstudio, een glimp biedt van een nog ouder Haines.”

“Juneau, Alaska, is misschien wel de meest afgelegen, mooiste en vreemdste staatshoofdstad in de Verenigde Staten. Juneau is omgeven door water, bossen en bergen. Bezoekers kunnen in Juneau in één dag een tocht over een gletsjer maken, vers gevangen vis eten op een terras aan de kust en de hoofdstad van Alaska met vele bezienswaardigheden bezoeken. Het is een aangename stad, maar het echte hoogtepunt van een bezoek is het opsporen van wilde dieren. Als u Mount Roberts beklimt heeft u de kans om wilde herten en zeearenden tegen te komen. De meeste bezienswaardigheden en walvistochten zijn te vinden in het noorden bij Auke Bay. Neem een goede verrekijker mee om het beste uitzicht op deze majestueuze en verrassend gracieuze dieren te krijgen. Als u de voorkeur geeft aan landzoogdieren, neem dan een watervliegtuig naar een nabij gelegen natuurreservaat, zoals Chichagof Island of Admiralty Island, om beren te spotten die daar rondhangen. De slaperige, mistige stad van ongeveer32.000 inwoners, voornamelijk vissers en kleine ondernemers, ademt de sfeer van een kolonistenplaatsje, maar trekt elke zomer meer dan een miljoen bezoekers naar zijn natuurlijke bezienswaardigheden, en maakt Juneau daarmee de nummer één toeristenbestemming van Alaska.”